TYTUŁ: Doktor Irka, wojna, miłość i medycyna

AUTOR: Katarzyna Droga

WYDAWNICTWO: Znak litera nova

ROK WYDANIA: 2020

LICZBA STRON: 332

Książek o tematyce wojennej często nie czytam, ale ta inspirowana prawdziwą historią doktor Ireny Ćwiertni jakoś mnie do siebie przyciągnęła. A czytana w okolicach rocznicy wybuchu powstania budziła tym większe emocje.

Wojna to nie jest dobry czas na studia; wojna to nie jest dobry czas na słabość; wojna to też najgorszy czas na miłość.

Irka to uczennica szkoły zawodowej, bo tylko na taką zgodzili się Niemcy, a tak na prawdę to studentka pierwszego roku tajnego wydziału medycznego. Nauka nie jest prosta, trudno o podręczniki, a profesorowie wymagają na prawdę dużo, kolokwia, zaliczenia, praktyki - nie można tutaj liczyć na taryfę ulgową. Teraz trwa wojna, ale w przyszłości Polska będzie potrzebowała dobrze wykształconych lekarzy. Na tajnych wykładach Irka poznaje nowych przyjaciół, spotyka stare koleżanki, dowiaduje się komu może ufać, a kto jest zdolny do wysyłania anonimów na gestapo.

Początkowo wydawała mi się ta historia opisana w zbyt lekki sposób. Spotkania taneczne, lody w kawiarni, moda wojenna, nadzieje młodych i zakochanych. Taka codzienność wojennej Warszawy, szukanie okruchów normalności w tym przesyconym strachem świecie, a później przyszedł 1 sierpnia i świat ponownie zatrząsł się w posadach.

Irka nie należała do tajnej organizacji, ale podejrzewała o to najbliższych kolegów, w tym ukochanego - Jerzego Jendryszka. Gdy wybuchło powstanie początkowo nie wiedziała jak zareagować, a później wydarzenia potoczyły się siłą rozpędu. Irka udzielała pomocy rannym, pomagała im przetrwać, chociaż nie przenosiła meldunków i nie walczyła z bronią w ręku wykonywała tytaniczną pracę.

Podczas opisu powstańczych zmagań autorka nie skupiała się tylko na Irce. Poznajemy też losy innych postaci historycznych ale nie tylko bohaterów wymienianych w podręcznikach. To przede wszystkim cisi bohaterowie wybijają się tutaj na pierwszy plan. Ich zaangażowanie, ich prostota, ich serce. W prostych słowach, krótkich scenach autorka przekazuje brutalną rzeczywistość - kurz, wszy, cuchnące kanały, głód i strach. Książka zrobiła na mnie duże wrażenie.

Historia oparta na pamiętnikach doktor Ireny Ćwiertni pozwoliła na wykreowanie ciekawych bohaterów, przedstawienie ich zmagań z wojenną rzeczywistością. Przede wszystkim jednak obawy i nadzieje młodej kobiety wkraczającej w dorosłość. Wątek romantyczny jest bardzo subtelny, bo takie były wtedy czasy, szacunek do drugiej osoby przede wszystkim, wspólny spacer, głębokie spojrzenia, muśnięcie warg. Z drugiej jednak strony szybki ślub, zakładanie rodziny, miłość która wiedziała, że jutra może nie być. Obie postawy zostały w zajmujący sposób opisana.

Autorce niestety nie udało się porozmawiać z dr Ireną, która zmarła w 2018r. Książka jest zatem hołdem dla jej pracy i wytrwałości. Bo chociaż jako młoda dziewczyna walczyła o przeżycie każdego dnia to nadal miała ambicje i marzenia - chciała zostać lekarzem i nie przeszkodziły jej w tym ani hitlerowskie Niemcy ani sowiecka Rosja. Marzyła też o szczęśliwym małżeństwie, o rodzinie która mogłaby wzrastać w wolnej Polsce.

Polecam, bo to bardzo wartościowa lektura, fabularyzowana historia przeniesiona z pamiętników pisanych podczas II wojny światowej.

Jest to 58 książka, którą przeczytałam w 2020r.