Czereśnie zawsze muszą być dwie

TYTUŁ: Czereśnie zawsze muszą być dwie

AUTOR: Magdalena Witkiewicz

WYDAWNICTWO: FILIA

ROK WYDANIA: 2017

LICZBA STRON: 478

Książki pani Magdaleny Witkiewicz mają dobrą reklamę, w okolicach premiery robi się o nich głośno na facebooku i w blogosferze. Zachęcona pozytywnymi opiniami odczekałam swoje w kolejce w bibliotece i zabrałam się za czytanie.

"Nawet najbardziej niepozorna decyzja wpływa na nasze życie, a przeszłość zawsze wybrzmiewa w teraźniejszości."

Wstęp do powieści napisany jest w narracji pierwszoosobowej, którą prowadzi Zofia Krasnopolska - początek zapowiadał się bardzo ciekawie. Rozwinięcie poszło jednak w banalnym i schematycznym kierunku. Zosia jest zdolną młodą kobietą, która skończyła architekturę, ma prace i chłopaka. Nasza bohaterka ma też przyjaciółkę - starszą panią Stefanię, która w spadku przepisała jej willę w Rudzie Pabianickiej pod Łodzią. Dziewczyna mieszkająca dotąd w Gdańsku zachwycona jest starym domem. Zapuszczona willa wymaga renowacji, ale to akurat cieszy Zosię.
Po przyjeździe do Rudy Zofia poznaje Szymona i pana Andrzeja, który do tej pory zajmował się domem. Pan Andrzej znał panią Stefanię i chętnie opowiedział młodym historię domu, w którym zamieszkała Zosia. Historia sięga lat 30 ubiegłego wieku i przedstawiana jest etapami - miał to być walor tej powieści, ale mi jako osobie lubiącej wątki z przeszłości zabrakło jednak wyraźnie zaznaczonego klimatu dawnych lat.

Książki pani Magdaleny mają to do siebie, że czytają się bardzo szybko, ani się obejrzałam a już byłam w połowie. Kartki przewracały się same ale nie dla tego że akcja była porywająca, ale dlatego, że styl autorki jest bardzo lekki.

"Czereśnie zawsze muszą być dwie" to przyjemna powieść o szukaniu bliskości z drugim człowiekiem, o pragnieniach i tęsknotach. Znajdziemy tutaj kilka wątków romantycznych, ale też i takich, które nie doczekały się szczęśliwego zakończenia. Tak jak powiedziałam na wstępie w powieści występują schematyczne rozwiązania ale niekoniecznie musi was to zniechęcać.

Wnioski, które można wyciągnąć z powieści są "oczywistą oczywistością" ale niestety często o tym zapominamy. Po to są więc takie powieści by otworzyć nam oczy, byśmy mogli z nowej perspektywy spojrzeć na nasze życie.

Polecam, ale nie spodziewajcie się efektu WOW, tutaj raczej chodzi o prostotę w przekazie.

Jest to 20 książka przeczytana w 2018 roku:

Książka bierze udział w wyzwaniu:

* Olimpiada czytelnicza 2018 u Pośredniczka książek marzec

#czytambopolskie 2018 na blogu poligon-domowy

* Dziecięce poczytania u kraina-ksiazką-zwana.pl