Gdyby ocean milczał

TYTUŁ: Gdyby ocean milczał
AUTOR: Anna Wysocka-Kalkowska
WYDAWNICTWO: Psychoskok
ROK WYDANIA: 2019
LICZBA STRON: 238

W 2017 roku wrażenie zrobiła na mnie powieść "Kiedy wiosna nie nadchodzi" - krótka recenzja tutaj. I mimo iż zupełnie nie potrafiłabym Wam o tej książce opowiedzieć to pozostało mi po niej dobre wrażenie. Na tyle dobre, że bez wahania sięgnęłam po kolejną książkę pani Anny.

"Póki szumi ocean, póki wieje wiatr, póki świeci słońce, póki każdego ranka zaczyna się nowy dzień, wszystko może się zdarzyć... ". 

Nicol która zdobyła właśnie dyplom czuje, że Paryż stoi przed nią otworem, nowe życie planuje też jej siostra Isabell. Młode kobiety umówiły się na kawę by razem celebrować ten moment. I nagle sielankę popołudnia nad Sekwaną przerywa odgłos strzałów. Nicol musi wrócić do rodzinnego Cornac nad oceanem i zaopiekować się 9-letnią córką siostry. Czy poczucie winy które toczy ją od środka (przecież mogła wybrać tego dnia inną kawiarnię) pozwoli jej jeszcze kiedyś być szczęśliwą?

Nicol przejmuje rodzinny interes i postanawia wprowadzić zmiany w pensjonacie, pomaga jej mama, która udzielając jej pożyczki na remont wymusza na niej pozostanie w miasteczku. Nicol tęskni za Paryżem, ale wie że teraz musi zostać tutaj, że Colett niezwykle wrażliwa dziewczynka potrzebuje stabilizacji. Nicol ma wsparcie swojej przyjaciółki, która w związku z problemami z chłopakiem również wróciła do Cornac. 

Ta powieść jest na prawdę przepięknie napisana. Mamy Nicol, która musi przeorganizować zupełnie swoje życie, która musi na nowo ułożyć relacje z mamą, bo ona była tą zawsze mniej kochaną córką. Kobietę która musi odłożyć na bok swoje marzenia, bo są sprawy ważniejsze. Jest też Colett utalentowana dziewczynka, która widzi i czuje więcej niż inni, a której posypał się cały świat, jej mama zginęła, a taty nigdy nie poznała. Jednym z zadań Nicol jest odszukanie ojca swojej przybranej córki, Isabell przed śmiercią zdradziła tylko jego imię, miała się z nim spotkać tamtego dnia. Czy możliwe że on również był w tamtej kawiarni?

Emocje, emocje i jeszcze raz emocje. Autorka umie posługiwać się piórem i tworzy na prawdę niesamowite historie. Ja jestem zauroczona, a zakończenie niesamowicie mnie wzruszyło. Mimo losu który w jednej sekundzie może się odwrócić zawsze jest nadzieja że coś dobrego może się wydarzyć, bo ocean cały czas szumi. 

Styl autorki jest bardzo przyjemny, ona snuje tą opowieść w taki sposób że trudno się od niej oderwać. Bohaterki zarówno pierwszo jak i drugoplanowe przedstawione tak, że nie sposób ich nie polubić - nie są kryształowe, mają swoje wady, a przez co są bardziej ludzkie i bliskie czytelnikowi. Dialogi ciekawie poprowadzone, jest zachowana równowaga miedzy opisami, a rozmowami bohaterów, a przez co bardzo płynnie się to czyta.

To powieść która porusza wiele ważnych aspektów. Poczucia winy tak dużego, że aż wywołuje ból, tęsknoty tak wielkiej że trudno ją zaspokoić. A jednocześnie nadziei i wiary w anioły. Serdecznie polecam.

Książkę zrecenzowałam w ramach współpracy z portalem Sztukater.

Jest to 16 książka, którą przeczytałam w 2020r.

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Olimpiada czytelnicza u Pośredniczka książek