Oddział dzienny

TYTUŁ: Oddział dzienny

AUTOR: Magdalena Bieniek

WYDAWNICTWO: Psychoskok

ROK WYDANIA: 2017

LICZBA STRON: 211

Książkę otrzymałam od autorki z prośbą o przeczytanie i podzielenie się z Wami refleksjami. Czynię to z wielką przyjemnością, bo wyobrażam sobie ile odwagi kosztowało autorkę napisanie i wydanie tej książki.

"Oddział dzienny" to relacja z pobytu na oddziale psychiatrycznym. To pamiętnik, to spisane dzień po dniu relacje z terapii, kontaktów z pacjentkami i paniami prowadzącymi. 12 tygodni, 57 dni spotkań i działań na oddziale dziennym.

Pacjentów Szpitala psychiatrycznego odbieramy pejoratywnie, najczęściej używany słów świr, głupek. Takie negatywne nacechowanie sprawa, że gdy nie radzimy sobie z własnymi uczuciami często je zagłuszamy nie starając się znaleźć pomocy. Główna bohaterka nagle straciła pracę, mimo tego że była najlepsza, szef nie doceniał jej, a wręcz poniżał, a na końcu zwolnił. Kobieta traci poczucie bezpieczeństwa, stabilizacje finansową, a przed wszystkim pewność siebie. Załamanie nerwowe ma również objawy fizyczne bezsenność, mdłości. Magda podejmuje jednak terapię na oddziale dziennym, wierzy ze znajdzie tam pomoc. Razem z nią w zajęciach uczestniczyć ma jeszcze 7 pacjentek.

Magda opisuje dzień po dniu zajęcia które się odbywają, zadania które otrzymują kuracjuszki, warsztaty w których biorą odział. Relacja wzbogacona jest o zdjęcia wykonanych prac. Może to wydawać się trochę monotonne, zwłaszcza że część zajęć się powtarza. Ale przemyślenia kobiety, przytoczenie pytań i zadań zaczęło wpływać również na mnie. Zaczęłam odpowiadać na pytania wymienione w tekście, próbowałam rozwiązać podobne zadania.

Taka terapia pomaga przede wszystkim w zrozumieniu siebie, swoich emocji i obaw, wytyczenie sobie planów.  Zajęcia grupowe mają pomóc w słuchaniu siebie na wzajem, odkrycie dotąd nieznanych emocji, a właściwie to nazwanie tych które towarzyszą nam od zawsze.

"Ludzie są wyposażeni w dwoje uszu i tylko jeden język, co jest dość dobrą wskazówką, że powinniśmy więcej słuchać niż mówić."

Podjecie terapii to prośba o pomoc, człowiek nie zawsze jest w stanie sam "ogarnąć" swoje emocje, czasami trzeba je przegadać, przepracować. Zrozumienie, że potrzebuje się pomocy z zewnątrz to już duży krok na przód.

Polecam, bo dzięki tej książce będziecie chciały lepiej poznać same siebie.

Zgodnie z prośbą autorki książkę przekażę do biblioteki by trafiła do innych czytelniczek.

Jest to 97 książka przeczytana w 2018 roku.
Ksiażka bierze udział w wyzwaniu:
Olimpiada czytelnicza u pośredniczka ksiazek październik