Wpół do świtu

 TYTUŁ: Wpół do świtu 

AUTOR: Marika Krajniewska

WYDAWNICTWO: Papierowy motyl 

ROK WYDANIA: 2023

LICZBA STRON: 282

Moje odkrycie 2023? Dwudziestolecie międzywojenne. Zafascynował mnie ten okres i postacie tamtego czasu. 

W powieści Mariki Krajniewskiej zostały te lata również uwzględnione ale w absolutnie oryginalny sposób. Historia miłosna Stanisławy Umińskiej i Jana Żyznowskiego zdecydowanie dostarcza inspiracji pisarzom, ale autorka potraktowała ją z niesamowitą delikatnością. Listy, pamiętnik, pamiątki rodzinne: antykwariat jest niczym skarbiec i do takiego miejsca trafia Ewa, kobieta przed czterdziestką, która właśnie straciła dziecko. 

Żyjemy w XXI wieku, ale o poronieniu się nie rozmawia. Nie umiemy się zachować, robimy za dużo albo za mało. Ewa chce sama poradzić sobie z tą sytuacją. Musi to zrobić dla siebie i dla tej kruszynki, która była z nią tylko przez chwilę. 

Rzadko się zdarza żeby można było opisać książkę jednym słowem tutaj jednak bez wahania powiem: delikatność. 

Tak, z niezwykłą empatią autorka podeszła do swoich bohaterów i sytuacji w których się znaleźli. Do bohaterów teraźniejszych i tych z przeszłości... Zmagających się ze stratą, z chorobą, będących przyjaciółmi i tymi którzy kochają najbardziej. 

Całość jest bardzo refleksyjna, ale nie nachalna. Czy ja już wspomniałam o delikatności? Czytelnik też tą delikatnością zostaje otulony, bo może się skupić na wybranym przez siebie wątku. Może przejść z bohaterką etapy żałoby, może przenieść się do lat 20 i wybrać dla siebie wątek wielkiej miłości, a może też wyruszyć na poszukiwanie skarbu. 

To jedna z takich książek do której na pewno wrócę. To powieść wielowarstwowa, którą na różnych etapach życia różnie można odczytać. Fikcja literacka i historie z życia wzięte, smutki i radości, zamyślenie i spontaniczne decyzje. Książka, którą trzeba poczuć, w którą trzeba się wgryźć.