Coś do ukrycia

TYTUŁ: Coś do ukrycia

AUTOR: Iwona Kowalska
WYDAWNICTWO: Novae Res
ROK WYDANIA: 2018
LICZBA STRON: 273

Ta książka trafiła do mnie zupełnie przypadkiem. Na profilu autorki zauważyłam akcję promocyjną dzięki której książka miała trafić do wybranych bibliotek. Ja zgłosiłam najbliższą mi wiejską bibliotekę i powieść z dedykacją trafiła w ręce czytelników. A, że mam dobre układy z paniami bibliotekarkami miałam przyjemność przeczytać tę historię pierwsza.

Julka pracuje jako aktorka w teatrze dziecięcym, tuż przed świętami ulega wypadkowi. Dekoracja sceniczna łamie jej nogę, a na twarzy maluje różnokolorowe siniaki. Tak "wystrojona" jedzie do domu swojego przyszłego narzeczonego na kolację wigilijną. Rodzinie wpada jednak w ręce magazyn w którym opublikowano rozbieraną sesję Julki. Nikogo nie obchodzi fakt, że Julka pozowała kilka lat temu, a zdjęcia są artystyczne, nie wulgarne. Taka rzecz jest nie do przyjęcia w tej arystokratycznej rodzinie. Filip ucina z nią całkowicie kontakt, nie fatygując się by porozmawiać z nią w cztery oczy.

Przyjaciółka Basia i kolega z teatru Mietek wpadają na pomysł jak zemścić się na rodzinie Filipa. Wyruszają w Polskę by odnaleźć jego krewnych i udowodnić im, że każdy ma coś do ukrycia. Julka tymczasowo bez pracy zgadza się na ten szalony pomysł. Przyjaciele zastawiają pułapki na wujka Zdziśka, ciocię Zofię zaangażowaną politycznie feministkę, na księdza Polikarpa i na babcię Ninę broniącą jak lwica swojego szlacheckiego pochodzenia.

Przyznam szczerze że początek szedł mi trochę opornie. Próba przyłapania wujka Zdziśka wziętego psychoterapeuty i trenera jakoś nie porywała. Później zrobiło się znacznie ciekawiej i dałam się wciągnąć w tę historię z zapałem przewracając kolejne strony. Bardzo byłam ciekawa co ekipa z Baśką na czele jeszcze wymyśli. Dodatkową zachętą do czytania była intrygująca postać Marka kuzyna Filipa.

Pomysł na fabułę muszę przyznać bardzo oryginalny, wykonanie jak najbardziej przypadło mi do gustu. Komizm postaci i komizm sytuacyjny - wszystko jednak tak dobrze wyważone, że nie ociera się o absurd. Narracja pierwszoosobowa ciekawie się tutaj sprawdziła, poznajemy motywacje Julki a właściwie jej wątpliwości, bo pomysł był Baśki. Obserwujemy jak plącze się w zeznaniach przed Markiem, jak małe kłamstewka zaczynają ją przytłaczać.

"Coś do ukrycia" okazało się ostatecznie przyjemną lekturą na poprawę humoru. Niecodzienne sytuacje, motyw zemsty i próba udowodnienia że każdy ma coś do ukrycia. Jak wspomniałam początek szedł trochę opornie ale warto się przez niego przebić i spędzić miło czas z Julką i jej przyjaciółmi. Książki poszukajcie w bibliotece, bo na prawdę warto. Polecam.

Jest to 9 książka, którą przeczytałam w 2020r.

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Olimpiada czytelnicza u Pośredniczka książek